جاذبه ها
شاخصترین آثار تاریخی این شهر به شرح زیر است:
- مجوعه پردیس ابرکوه واقع درمحله تاریخی دروازه میدان (-خانه موسوی - خانه سیدعلی آقا - خانه آقازاده) *خندق تاریخی شهر (پیش از اسلام)
- سرو ۴۵۰۰ ساله (۷۰۰۰–۴۵۰۰ سال قدمت)
- گنبد عالی
- مسجد جامع ابرکوه
- گنبدخانه سیدون
- یخچال عظیم خشتی
- خانه صولت
- منار
- آرامگاه عزیزالدین نسفی
خانه آقازاده و بادگیر آن مربوط به دوره قاجار است و در ابرکوه، محله دروازه، میدان ابرقو واقع شده و این اثر در تاریخ ۲۴ بهمن ۱۳۷۵ با شمارهٔ ثبت ۱۸۳۸ بهعنوان یکی از آثار ملی ایران به ثبت رسیدهاست.
از سال ۱۳۹۳، اسکناسهای ۲۰هزار ریالی با طرحی از نمای این خانه تاریخی در ایران منتشر شدهاست.
بادگیر
بادگیر این خانه یکی از بادگیرهای اصیل و زیبای ابرکوه محسوب میگردد که ۱۸ متر ارتفاع دارد و مساحت آن ۱۸ مترمربع است و در دهانه بادگیر ۱۹ دریچه تنظیم هوا وجود دارد که با بادگیر دوم هماهنگی و ارتباط دارد. این بادگیر میتواند تنظیمات هوا را حتی در زمانی که هیچ بادی نمیوزد، انجام دهد. این بادگیر، برخلاف اکثر بادگیرها، دو طبقه است.
سرو ابرکوه
یکی از درختان سرو کهنسالی که در ایران همچنان استوار است، در شهر ابرکوهاست که کهنسالترین سرو جهان بهشمار میرود. مارکوپولو در خاطرات سفرش به ایران مینویسد: «یکی از چند سروی که در ایران دیدهام سرو خوش بالای ابرکوه است که همچون آبشاری سبز از آسمان بر روی زمین تنیده ابرکوه فرو میآید و از هر طرف که وارد ابرکوه شوی سرو کهنسال و پرطراوت مانند چراغ دریایی سبزی ما را به بندر دریای کویر و خورشید تابان فرا میخواند»... حمدالله مستوفی هم مینویسد:” آنجا سروی است که در جهان شهرتی عظیم دارد. چنانچه سرو کشمیر و بلخ شهرتی داشته و اکنون این از آنها بلندتر و بزرگتر است. “....
دانشمند روس الکساندروف، عمر این سرو را بیش از ۴٬۵۰۰ سال میداند. برخی از افسانهها، کاشتن آن را به زرتشت نسبت میدهند و برخی نیز به یافث (پسر نوح).
سرو کهنسال شهرستان ابرکوه با ۲۵ متر ارتفاع ۱۸ متر محیط و ۵٫۱۱ متر اندازه دور تنه در قلب ایران زنده و سبز است و آرام آرام زندگی میکند.
گنبد عالی
ساختمان گنبد عالی ابرکوه از سالمترین ساختمانهای زمانه سلجوقیان و از ارزشمندهای هنر [مهرازی] ایران است. ساختار بنا از سنگ و چاروگ (ساروج) و هشت گوش است که بر روی کرسی چهارگوشی که گوشههایش پخ شده ساخته شده، شکل گنبد در بخش آسمانه مانند عرقچین است بلندای ساختمان ۲۲، هر بدنه دیوار ۵/۴۲ و درآیگاه ۱/۲۰، بلندای آسمانه از درون ۱۲ و بلندای کرسی از روی زمین ۲ متر میباشد.
بر بدنه ساختمان ۳ رج چفدآویز زیر پایه گنبد ودو سنگ نبشته بخط کوفی بنایی از آجر برجسته که یکی زیر چفدآویزها و دیگری بر بالای درآیگاه است. این آرامگاه، گور امیر شمس الدوله علی هزار اسب از خاندان دیلمیان و مادرش بوده که بدستور فرزندش فیروزان در سال ۴۴۸ ماهشیدی (قمری) ساخته شد. گنبد عالی ابرکوه در سال ۱۳۱۲ به شماره ۱۹۵ در فهرست آثار ملی ایران نگاشته شد.
ابرکوه برکنار راه ابریشم
شهر ابرکوه و روستاهای همجوار آن از جمله اسفند آباد در گذشته بر سرراه ابریشم قرار داشتهاند. ابرکوه در قرون قبل و بعد از اسلام اگر گاه و بیگاه ذکری از آن به میان آمده به خاطر قرار گرفتن آن بر سر راهی بوده که این راه از مشرق میآمد و به شمال غرب میرفت و راهی که از جنوب میآمد و به آن میپیوست یا راهی که به طرف ماوراءالنهر یا در اصطلاح خراسان و ترکستان میرفت، سلاطین و حکام در لشکرکشیها از این شهر عبور میکردند یا چند روزی در آن توقف میکردند و این راه جه قبل از اسلام و چه بعد از اسلام مورد استفاده آنان واقع میشد، از جمله شاه عباس صفوی که در امتداد این راه کاروانسراهای متعددی برای استراحت کاروانیان در این منطقه ساختهاست.
باید اضافه نمود که شاخه اصلی جاده ابریشم به روستای اسفند آباد نزدیکتر است و این جاده از بین کوههای سفید و غلات کوه در ۱۲ کیلومتری جنوب اسفندآباد میگذشته که به قول برخی افراد سالمند تا چند دهه پیش هنوز آثاری از این راه پابرجا بودهاست و در افواه عموم به راه شتر معروف بودهاست که در قدیم موجب اعتبار و رونق این منطقه بودهاست ولی با از بین رفتن این راه و به فراموشی سپردن آن منطقه ابر کوه اسفند آباد هم از ارزش و اعتبار افتادهاست.
قراء دوازدهگانه
قرائی که در آن زمان به وجود آمده بهطوریکه از آثار و نامهای موجودشان برمی آید تعدادشان دوازده قریه بودهاست و ظاهراً باید چندین قرن از پیدایش راه یاد شده (راه ابریشم) گذشته باشد که آنها احداث شده باشند زیرا مردمی که به اینجا مهاجرت و زندگی را آغاز کردهاند دارای تجربیاتی در زمینه کشاورزی و عمران بودهاند که این معنا از نحوه نظم و فسق و آبیاری و مرزبندی قراء و شناخت استعدادهای دیگر آنجا روشن میشود در صورتی که مقارن ایجاد راه ابریشم با آن کیفیت بالا مردم تازه اسکان یافته تجربه این چنینی که تحصیلش محتاج به گذشت زمان بودهاست نداشتهاند. نام قراء دواز دهگانه عبارت بودهاست از: آبان، آذر، دی، بهمن، اسفند، فروردین، اردیبهشت، خرداد، مرداد، تیر، مهر و شهریور.
خوشبختانه اغلب این قراء با نام و نشان اولیه وجود دارند و حوادث روزگار و گردش لیل و نهار نتوانستهاست تغییر کلی در نام و موقعیتشان بدهد، البته چند تا از آنها نامشان به مرور زمان تغییر یافته لیکن موقعیت و محدودهای که دارند میتوان آنها را شناخت) همگی این قراء دواز دهگانه در حول و حوش راه بزرگ کاروان رو ابریشم احداث شده بود که فاصله آن قریهها تا راه از دویست متر تا هشتصد متر بیشتر نبودهاست. اکنون مکان این قریهها ممکن است تغییرات جزئی کرده باشد ولی مکان این قریهها در زمان پیدایش طبق مطالب کتاب شناخت ابر کوه و قدمت آن به شرح زیر میباشد:
قریه آبان: در شمال قریه دی و جنوب قریه اسفندار قرار داشته و از نهری موسوم به آبان مشروب میگشتهاست.
قریه دی: (مه دی) این قریه که در اصل دی بوده و کلمه (مه) به مناسب همنامی آن با ماه دی فارسی مخففاً به آن اضافه گردیده و به معنای یکی از ماههای سال بودهاست.
قریه بهمن: در فاصله هزار متری شمال غربی اسفندار قرار داشته و آب شربی ان از مزرعه بهمن تاُمین میگشتهاست.
قریه شهریور: در ۵۰۰ متری جنوب شرقی اسفندار قرار داشته و از آب نهر شهریور استفاده میکردهاست و در حال حاضر این قریه با نام شهر آباد معروف است.
قریه اردیبهشت: در ۱۳۰۰ متری جنوب شرقی اسفندار قرار داشته و آب شربی آنجا نهر اردیبهشت بودهاست و هماکنون این روستا اردی نام دارد.
قریه مهر: در ۱۴۰۰۰ متری جنوب شرقی اسفندار قرار دارد و آب شربی آنجا نهر مهر بودهاست که اکنون این روستا به نام مهر آباد موسوم است.
قریه تیر: ۶۰۰۰ متری شمال قریه اسفندار قرار داشته و آب آن از نهر تیر تأمین میگشتهاست که نام روستای تیرک کنونی بر گرفته از این ماه میباشد.
قریه خرداد: در ۵۰۰۰ متری شمال اسفندار قرار داشته که فعلاً در تلفظ به نام هوروک خوانده میشود که به مرور ایام در لسان مردم این چنین شکلی یافتهاست و در اصل خوروک بوده که مخفف و در عین حال مصغر کلمه خرداد است.
قریه آذر: (شهر آذر) در جنوب شرقی اسفندار به فاصله ۱۰۰۰ متری قریه است که مردم آن را (شارز) یا (شهرز) میخوانند و به همین نام هم شهرت دارد.
قریه فروردین: در ۷۰۰۰۰۰ متری شمال غربی اسفندار قرار داشته که از نهر فروردین مشروب میگشتهاست و در حال حاضر این قریه به نام فراغه موسوم میباشد.
قریه مرداد: در ۱۰۰۰ متری جنوب غربی اسفندار قرار داشته که از نهری به نام مرداد مشروب میگشتهاست و این قریه هماکنون با اندکی تغییر در زبان مردم به مدوئیه مرسوم است.
کویر ابرکوه
کویر ابرکوه واقع در ۲۰ کیلومتری شرق شهرستان ابرقو واقع شدهاست. این کویر از غرب به کوه گینه علی، از جنوب غربی به کوههای پوزه سیاه و حوض سفید، از جنوب به کفه بدر شیراز، از شرق به کوه چاه زرد و از شمال به جاده ابرکوه - تفت محدود میشود.
کویر ابرکوه آب اصلی خود را دو رودخانه موجود در حاشیه شمال غربی و رودخانههای دیگری که از حاشیه جنوب شرقی وارد کویر میشوند دریافت میکند. قسمت اعظم این کویر را نمکزار با فرورفتگیهای پراکنده فرا گرفتهاست. خاکهای رسی باد کرده قسمت اعظم بخش جنوبی شرقی را فرا گرفتهاست و به صورت نوار کل نمکزار را در قسمتهای دیگر دربر گرفتهاست. در حاشیه شمال غربی در حد فاصل خاکهای رسی و نمکزار باتلاق قرار دارد. باتلاقها به صورت نوار پهنی حاشیه شمال غربی کویر را میپوشاند.
راههای ورود به منطقه کویری
مسیر اول مسیر جاده ابرکوه به تفت و جاده خاکی مزرعه آخوند میباشد.
مسیر دوم مسیر ابرکوه به مهرآباد و سپس جاده خاکی اسفندآباد میباشد.
مسیر سوم مسیر ابرکوه به روستای کلپه از طریق جاده خاکی میباشد.